Woensdag 30 juni was het zover. Mijn broer was onderweg vanuit zijn woonplaats en ik zou vanaf mijn vakantieadres vertrekken in Lunteren. Ik was de avond ervoor vanuit Zoetermeer vertrokken en de oude BMW klok stond toen op 128.170 km. De campingbaas keek wel even vreemd op van de BMW. Die had hij nog niet eerder gezien van mij.We hadden afgesproken om 10.00 uur te vertrekken. Hoewel het erg warm was die dag hadden we er erg zin in om te vertrekken op onze 80/7 met Glaser (1978) en de 75/7 uit 1976. Van moeders kregen we koffie en broodjes mee voor onderweg, dus de tanktas was goed gevuld….

De boxers waren allebei nagelopen en de 75/7 had de dag ervoor nog even verse 20W50 olie in zijn blok gekregen. Nog bedankt Peter van Oossanen. Hij heeft er perfect op gelopen. Da dagteller van mij stond al op 258 km toen we vertrokken en we besloten via Arhnem (vlakbij Lunteren) de grens met Duitsland te passeren om daar te tanken. Duitsland was iets goedkoper met de benzine. Ja, je moet ook op de kleintjes letten…

30 juni om 11.30 uur/ 128.268 km: 

De eerste tankstop op Duits grondgebied. Na het voltanken werd het dagboekje bijgewerkt  en ik kwam op een verbruik uit van 1 op 19. Toch netjes voor zo’n oude dame. Omdat het middag werd hebben we meteen even een vers broodje en een flesje fris genomen. Daarna hebben we met de Tom-Tom (75/7) en de Garmin van mijn broer de route verder bekeken. Eerst maar richting Dusseldorf. Het weer was wel warm en een beetje bewolkt. Maar de machines snorden geweldig !
30 maart om 13.45 uur / 128.373 km:
Even een kleine korte pauze met een Jacobs Mociatta en een rokertje om onze vakantietrip te vieren. Daarna snel weer verder. 30 maart om 16:30 uur / 128.543 km:
Het weer wordt warmer. Gevoelsmatig is het wel 30 graden zonder wind. Best zweten in onze motorpakken. Bij mijn broer is bij de rechter carburateur het onderste haakje van de veer afgebroken. Met zijn (zegt hij) MacGyvermes heeft hij binnen enkele tellen een nieuw haakje gebogen en de veer gemonteerd.
Best een handige gozer die broer van mij. Hij kwam er onder het rijden al achter. Het toerental liep op tot stationair 4500. Na de reparatie was alles weer in orde en wij verder..

Onze machines vlak voordat wij naar ons hotel reden in Uffenheim. Uffenheim blijkt een klein boerendorp te zijn, waar we op de weg erheen veel Duitse militaire tanks tegenkomen. Zal wel in de buurt van een militaire basis liggen.

Na zo’n 590 km gereden te hebben, checkten we in bij Hotel Lichterhof. Een beetje lowbudget hotel, maar wel kamers met alles erop en eraan, inclusief een lekkere douchecel.

 Hierna nog even voor het eten het dorp gecheckt. Veel te beleven was er niet, een groepje plaatselijke jeugd wat met Golfjes door het dorp scheurden en een plaatselijke Doner Kebab. Daar hebben we maar gedineerd….

‘s Avonds op het terras eerst maar eens dat befaamde Duitse bier geprobeerd en even het thuisfront gebeld dat we de eerste etappe hadden gehaald. Na een paar van die grote Duitse “jongens” zijn we lekker gaan slapen. Morgen krijgen we de laatste etappe naar Lermoos…

 1 juli om 07.00 uur / 128.716 km:
Na een lekker ontbijt in het hotel, hebben we afgerekend. Daarna de kamers leeggehaald en alles op de BMW’s gebonden. Voor de start nog even de bandenspanning en olie gecontroleerd. Nog steeds niets aan olie te hoeven bijvullen. Best goed van die oude dames. Daarna rustig weggereden op de dorpsklinkers richting de Autobahn.

 Voordat we het dorp verlieten nog even de tanks van de BMW’s bijgevuld zodat ze voorlopig weer konden ronken.

De oude 75/7 tankte 11,18 Aral benzine en had mij daarvoor 231 km ver gebracht. Na enig rekenen kwam ik op 1 op 20,6 uit. Bravo !!

1 juli om 12.00 uur / 128.929 km:

Na lekker naar het zuiden te zijn gereden over de Autobahn, laten we de BMW’s meteen weer even aftanken met Aral. Ook nu met gemiddelde snelheden van 110/120 km ligt het verbruik zo rond de 1 op 19,5. Toch netjes.

Na een aantal kilometers door de beginnende berglandschappen te zijn gereden komen we in de buurt van de Oostenrijkse grens. De bedoeling is dat we de grens over gaan en in Lermoos naar hotel Larchenhof gaan. Dit hotel ligt maar een twintigtal kilometer van Garmisch-Partenkirchen en is een stuk goedkoper.  Opvallend was dat het water in de riviertjes en bergstroompjes echt helder turquois was. Zal wel iets met de rotsgrond te maken hebben. En wat waren de bochten heerlijk om met die ouwe boxers door te rijden zeg….

1 juli om 13.30 uur / 129.010 km:
Aankomst bij ons hotel Larchenhof in Lermoos Tirol. Mijn broer is onderhand aan het inchecken en we hebben de motoren aan de achterkant van het hotel op de parkeerplaats neergezet. Onderhand dat mijn broer de sleutels in ontvangst neemt zie ik dat de rechter carburateur van de 80/7 overloopt. Een snel gepakt klus handdoekje uit mijn tas voorkomt dat de benzine op de hete uitlaat terechtkomt. Mijn broer
 komt eraan en stelt de carburateur waterpas. Het bakje wordt gelicht en de vlotters bekeken. Alles lijkt verder in orde. Na het monteren is het probleem verholpen. Ja, dat is ook iets voor een oude BMW.
 Van de eigenaar van het hotel krijgen we een ruime dubbele kamer voor dezelfde prijs met een luxe badkamer en veel houtwerk in de kamer. Dit is echt Tirools…

De eigenaar geeft ons voor de twee dagen dat we er blijven nog een extraatje, een zwempas voor het 200 meter verderop gelegen Panoramabad. Heerlijk in de openlucht zwemmen in een 26 graden verwarmd bad tussen de bergen. We vragen ons af of we nog wel terug naar Nederland willen…. Links de doorgaande weg in Lermoos naar Garmisch-Partenkirchen.
De trein kwam ieder uur heen en ging later weer achter-uit rijdend terug.. Of omgekeerd. Het leuke was dat de grashellingen erachter door een paar tractors werden gemaaid tot op de spoorbaan. Dus iedere keer zag je de bestuurder uitkijken naar de trein die eraan kon komen… We waren verbaasd over de steile hellingshoek die de bestuurders aandurfden.

2 juli om 06.00 uur
Omdat het zo warm was, ik denk wel 30 graden, sliepen we aan de achterzijde met alle ramen en balkondeuren open. Dus toen het terintje om 06.00 uur kwam werden we wakker…

Na het douchen en het echte Duitse ontbijt met het zure brood en de vers gebakken broodjes, eitje en jus konden we er weer tegen.

De BMW’s werden nagekeken en afgetankt. Dat was eenvoudig omdat de hoteleigenaar ook een benzinepomp voor de deur had. Dat zie je in Nederland maar weinig.

Op naar Garmisch-Partenkirchen. Via een bergweg langs een snelstromende beek reden we in de opkomende zon vanuit Lermoos richting Garmisch-Partenkirchen. Door het dorp heen en de wegbewijzering volgen, eenvoudig.

 En daar kwamen we op de enige toegangsweg en zagen we voor het eerst de “Turms” in het echt….Dat plaatje hadden we zo vaak bekeken op de Youtube filmpjes en foto’s. Dat was het… we hadden het gehaald !! 

We parkeerde de motors op een dichtbij gelegen grasveld en zagen ineens dat sommige oude BMW rijders een mooi BMW plankje onder hun jiffystand hadden liggen. Wij meteen vragen in ons beste Duits waar die te krijgen waren. Ja, we blijven Nederlanders he..

Bleek dat op een van de parkeervelden een metalen mand stond waar vierkante houtgebrandde plaatjes lagen met daarop aan de ene kant BMW MOTORRAD DAYS en aan de andere kant er ingebrand 30 YEARS GS.

Uiteraard heb ik toen (voor het verlies) enkele van deze plankjes geconfisceerd. En toen op naar het terrein met de witte tenten en een soort VVV. Daar kregen we een brochure met plattegrond en de befaamde stickers. Hieronder enkele foto ‘s van wat wij allemaal tegenkwamen. Teveel om op te noemen:

En natuurlijk een hele tent geweid aan het dertigjarig jubileum van de GS-modellen…

En voor de fijnproever natuurlijk het echte ouderwetse handwerk….

En een te heet gewassen boxer ?? Nee, dit was de stand van een Franse BMW constructeur die speciale BMW’ s bouwde, zoals we in de tent dichtbij zagen. Een heuse R12 met een nieuwerwets 1232 cc BMW blok. Ongelofelijk.

Maar zoals ik ben, kon ik het niet laten om even “leuk” te doen bij de kleine boxer…

En dan u de beelden van de extravagante BMW R1232. Kijk en huiver mee….

 Wel opvallend weinig oude BMW’s. De meeste waren enkele jaren oud en van het nieuwe type. Deze vonden we na enig speurwerk…
Er waren op het terrein ook demo’s van de beroemde stuntrijder die ongelofelijke dingen met een motor uithaalde, gevolgd door stunt van mountain bikers.

Ook het parkeerterrein had nog enkele verscholen beauty’s.
2 juli om 19.55 uur / 129,068 km:

Nadat we in de avond de BMW’s hadden afgetankt bij het hotel maakten we ons op om de volgende morgen weer in twee stukken terug te rijden naar Nederland. We moesten namelijk de maandag na het weekend weer bij onze baas verschijnen.

3 juli om 07.00 uur:
Na een heerlijke nachtrust in de bergen, een geweldig lekker ontbijt pakten we de motoren op en waren we klaar om te vetrekken. Maar, bij het controleren van de bandenspanning, kwam ik erachter dat er een glimmende streep om de rechterkant van mijn achterband zat. Het leek een beetje of iemand een soort bandenwax erop had gespoten. Toen ik de band verder inspecteerde en het achterwiel draaide bemerkte ik dat op een bepaald punt de band tegen de cardanarm aanliep. Ik zag toen dat daar de zijkant van de band geruld en verbrand was. Hoe was dit nu mogelijk..
Ik haalde het wiel eruit en dacht in eerst instantie aan de lagers. Die bleken in orde te zijn.

Als het wiel erin gezet werd en de bevestigingsbouten nog waren aangedraaid, liep het wiel vrij. Maar na het vastzetten liep het weer aan. Een probleem, zo kon ik niet naar Nederland terugrijden…

Toen ik het wiel vastpakte voelde ik de spaken slap staan. Een aantal spaken kon ik naar elkaar toe buigen. Een enkele spaak kon ik zelfs bijna aan de nippel vastdraaien. Dit leek mij het probleem… Slappe spaken die een slag in de velg of wiel veroorzaakte het aanlopen. Nadat wij de ADCA hadden laten komen om een motorfietszaak te zoeken, bleek onze angst bevestigd door de motorrijdende ADAC-man…

Nou ja, rijd U maar even tien kilomter achter mij aan naar de dichtstbijzijnde werkstatt op zaterdagmiddag….

Daar aangekomen ging de zaak net dicht en de volgende maandag (werkdag !!) zou men pas de zaak gaan bekijken…Kortom de ANWB alarmcentrale stelde voor een huurauto op te halen in Garmisch-Partenkirchen. Dus wij op de motor erheen maar ook geen huurauto’s te krijgen. Ja, wat nu, repatrieeren….

Ik dus al mijn spullen in de bigbag van de motor gestopt, leren kleding erin en korte broek aan. Op slippers heb ik toen afscheid genomen van mijn broer. Terugrijden met zijn tweeen was geen optie. Er zat geen bagagerek aan het Krauserrek dus de tas kon sowieso niet mee.

Uiteindelijk vanuit het bergdorp alleen met mijn grote tas een boemeltje genomen richting Munchen en na een wachttijd van negen uur kon is ś avonds voor 160 euro een enkeltje vanuit Munchen met een nachttrein naar Utrecht komen. Ondertussen wel een hoop gezellige mensen gezien in Munchen. Daar wonen die Mannschaften natuurlijk die avond met vier nul…het was echt feest in de stad. Boven de stad vlogen zeppelins en een oude driemotorige Juncker uit de Tweede Wereldoorlog.

Momenteel wacht ik nog op de terugkomst van de 75/7. Dit gaat (vanaf 14 juli) nog zeker twee weken duren. Bij een motor gaat het niet zo snel als bij een auto. De leverancier van de spaken en het spaakwerk heb ik inmiddels gesproken. Leek vrij schappelijk over de telefoon en wilde een schappelijke oplossing bieden. Nu maar afwachten.

Dit was dan de eerste grote rit voor mijn opgeknapte 75/7, die geen druppel olie heeft verbruikt en zeer zuinig heeft gelopen. Met pijn in mijn hart heb ik haar daar in Oostenrijk achtergelaten. We zien wel hoe het afloopt.
Het was lang wachten voor dat de BMW weer thuis is. 16 juli gebeld en volgens de ANWB duurt dat nog 14 dagen, maar dan is de spakenfirma tot 9 augustus op vakantie…

Allemaal rustig afwachten, ben benieuwd wat hij zegt. Ik hoop dat behalve de spaken, mijn velg niet krom is. En dan nog een nieuwe BT45…7 augustus 2010
Endelijk, de Motor is bij de dealer. Maar, die belde mij met de vraag of ik een ongeluk had gehad. De kuip en voorspatbord was beschadigd en de uitlaatbochten waren ongeveer vier centimeter uit de cilinder getrokken. Dus, maandag even kijken bij de dealer, wordt waarschijnlijk een schadegevalletje bij de ANWB.
Beschading op stuurscherm. Ook hier een soort touwstructuur te zien. 
Linkerzijde benzine tank beschadigd.
Zadel losgetrokken uit bevestigings haken.

Rechter uitlaatbocht door onbekende krachten uit cilinder getrokken.
Linker uitlaatbocht door onbekende krachten uit cilinder getrokken.
Uitlaat los van bochten getrokken, klem verdwenen 

Links
Foto 09
Oosrpronkelijke oorzaak waarvoor de aralm centrale werd gewaarschuwd.
De spaken van het achterwiel waren van de spanning af, waardoor de velg krom trok en de band tegen de cardan aan.
Ondertussen een mail en foto’s naar de ANWB  gestuurd voor de schade afwikkeling. Ik ben benieuwd.