Om 10 uur was het verzamelen geblazen bij het van der Valk hotel in Zwolle.
Na getankt en een kop koffie gedronken te hebben, waarbij er weer gezellig gekletst werd over van alles en nog wat en vooral over motoren, wou Rien om 11 uur toch echt vertrekken.
Bij wegrijden dacht ik nog even dat de lagers van mijn versnellingsbak er uit lagen, maar dat bleek een teruggezakte midden bok te zijn die over de weg schuurde. Gelukkig.
Rien bleek echt hele mooie weggetjes uitgezocht te hebben en met een lekker tempo slingerden we met z’n allen door de omgeving tussen Hasselt en Meppel.
Bij laatst genoemde plaats bleek het toch dat we het die dag niet droog zouden houden en op een parkeerplaats bij Wanneperveen kregen we de gelegenheid om regenkleding aan te trekken.
Na Wanneperveen gingen de hemelsluizen echt open en werd de wereld wel erg klein.
Bij een melkfabriek in Kolderveen zijn we toch maar even gaan schuilen omdat het nu wel echt nat werd.
Na een kwartiertje wachten begon het toch weer droog te worden en zijn we door gereden.
Bij Nijeveen kwamen we in een optocht terecht, dus dat was ook een leuke meevaller, een natte motor en stro dat weggeblazen word door hoge druk is een mooie combinatie, je weet dat je je motor weer moet wassen.
Na het Venetië van het noorden, ook wel bekend als Giethoorn gingen we via de Thijssensgracht, die ik normaal alleen vanaf het water ken via allemaal mooie weggetjes naar de lunch.
Deze werd genoten bij paviljoen Driewegsluis te Nijetrijne in Friesland.
Na de vaste omelet en koffie/chocolademelk met slagroom, werden de boxers weer gestart en begonnen we aan de tweede helft.

Deze was nog mooier dan de eerste helft. Via mooi slingerende dijkweggetjes reden we richting Kuinre, waar we aan de andere kant van het kanaal weer slingerend richting Blokzijl reden, waarbij ik respect heb gekregen voor zijspanrijders, dat is hard werken op zo’n dijk.
Vanaf Blokzijl gingen we weer over schitterende dijkjes richting Vollenhoven, dit was echt genieten geblazen.
Ook het weer was ons na de lunch goed gezind, zo nu en dan kwam de zon tevoorschijn.
Via verschillende binnen weggetjes gingen we van Sint Jansklooster naar Belt-Schutsloot en dan richting Zwartsluis. Binnendoor ging het toen richting Hasselt, waar bleek dat mijn in ziens Rien het mooiste stuk voor het laatst had bewaard.
Ook nu ging het weer over mooi slingerende dijkjes naar Zwolle, waar bleek dat de fun nu echt over was.
Ik zal je geruststellen Rien, de grijns is toch nog van m’n smoel verdwenen ,maar dat was pas in de loop van maandag.
Ik wil Rien bedanken voor een schitterende rit door de kop van Overijssel, met veel mooi slingerende weggetjes en mooie vergezichten, en ik weet zeker dat ik voor iedereen die mee reed spreek als ik zeg: Rien bedankt voor deze mooie dag.

Fred ten Napel